विस्मरणाच्या वाटेवरील आठवणी..!
घर भरून उरतील असे भिन्नान्वयी अनुभव. बाप आहे. बापाची आईही आहे. पण बापाचा ल्योक अन आजीचा नातू? कुठं आहे त्याचा शोध घेत असतील दोघेही. पोरानं बापाचा आधार व्हावं. नातवानं आजीची सेवा करावी आणि कधी काळी रात्र रात्र जागून पाय चेपून दिले असतील त्याची केविलवाणी परतफेड करावी. आजीच्या मायेला माईच्या हळूवारतेची सर. आईचं पात्र उभ्या जन्मभर पेललेलं तिनं. अजूनही ती शेतात राबताना दिसते. अंगांगभर नुसत्या वेदनाच आहेत त्याव्यतिरिक्त काय संचित आलंय तिच्या नशिबी. शेवटी पहारेकरी शेतमजुराचीच लेक ती. चंदनाच्या देहाला कष्टाचाच सुवास येणार. आजीचं कैवार घ्यायला नातवाला वेळ कुठाय? त्याला तर तास घ्यायचे असतात. स्वच्छंदी जगता येणार नाही ना. त्याच्यातला कलाकार मरेल ना झटदिशी. किंवा त्याची अकॅडेमिक ग्रोथ का काय ती थांबेल! खोट्या आशेवर अजूनही ती बसलेली असेल. तिचा स्वभाव कुचका असल्याचं कळतं एक दोन कळत्या सुवशीणींकडून. अधिक मुरल्यावर लोणचं असंच लागणार ना!
बापाचं काळीज सुपाएव्हढं! हल्ली सुपाची कदर आहे तरी कुणाला ? पण तोही कमालीचा जादूगार. ढोरवानी काम ओढायचा. रात्रीतून अचानक इमले बांधायचा. रापायचं आणि खपायचं त्यानं जणू मनाशीच बांधलं होतं. लेकाची स्वप्न स्वतःच्या डोळ्यांत पाणी आणून आणून भिजवायचा. पण कधी माघार नाही. पण लेकाच्या मनातलं त्याला कसं कळलं नाही? कसा झुरत चाललाय तो एकाएकी वाळणाऱ्या झाडपरिस. शेवटी बापालाही बेगडी दुनियेची, नाटकी स्वभावाच्या पात्रांची चटक लावलीच लेकानी. अन आता तीच ती करमणूक भिनत जाते बापाच्या नसानसांतून...!
घर भरून उरतील असे भिन्नान्वयी अनुभव. बाप आहे. बापाची आईही आहे. पण बापाचा ल्योक अन आजीचा नातू? कुठं आहे त्याचा शोध घेत असतील दोघेही. पोरानं बापाचा आधार व्हावं. नातवानं आजीची सेवा करावी आणि कधी काळी रात्र रात्र जागून पाय चेपून दिले असतील त्याची केविलवाणी परतफेड करावी. आजीच्या मायेला माईच्या हळूवारतेची सर. आईचं पात्र उभ्या जन्मभर पेललेलं तिनं. अजूनही ती शेतात राबताना दिसते. अंगांगभर नुसत्या वेदनाच आहेत त्याव्यतिरिक्त काय संचित आलंय तिच्या नशिबी. शेवटी पहारेकरी शेतमजुराचीच लेक ती. चंदनाच्या देहाला कष्टाचाच सुवास येणार. आजीचं कैवार घ्यायला नातवाला वेळ कुठाय? त्याला तर तास घ्यायचे असतात. स्वच्छंदी जगता येणार नाही ना. त्याच्यातला कलाकार मरेल ना झटदिशी. किंवा त्याची अकॅडेमिक ग्रोथ का काय ती थांबेल! खोट्या आशेवर अजूनही ती बसलेली असेल. तिचा स्वभाव कुचका असल्याचं कळतं एक दोन कळत्या सुवशीणींकडून. अधिक मुरल्यावर लोणचं असंच लागणार ना!
बापाचं काळीज सुपाएव्हढं! हल्ली सुपाची कदर आहे तरी कुणाला ? पण तोही कमालीचा जादूगार. ढोरवानी काम ओढायचा. रात्रीतून अचानक इमले बांधायचा. रापायचं आणि खपायचं त्यानं जणू मनाशीच बांधलं होतं. लेकाची स्वप्न स्वतःच्या डोळ्यांत पाणी आणून आणून भिजवायचा. पण कधी माघार नाही. पण लेकाच्या मनातलं त्याला कसं कळलं नाही? कसा झुरत चाललाय तो एकाएकी वाळणाऱ्या झाडपरिस. शेवटी बापालाही बेगडी दुनियेची, नाटकी स्वभावाच्या पात्रांची चटक लावलीच लेकानी. अन आता तीच ती करमणूक भिनत जाते बापाच्या नसानसांतून...!
No comments:
Post a Comment