डेरेदार वृक्षांच्या सावलीतून (कविता)

डेरेदार वृक्षांच्या सावलीतून बाहेर पडताना...
काळजाला टोचणाऱ्या सुचिपर्णी सुया
गिरवतील त्यांच्या कपाळी लिहिलेलं
टोकदार भवितव्य...केवळ हिशोबी तरतूद वगैरे ठीक पण,
झाड वाट्टेल तेव्हा जबाण्या द्यायला तयार होईल?
भूतकाळाच्या तळाशी गळ टाकून बसलेला तू
आतातरी पराभूत उद्यानांचा सूड उगवायची शपथ
देशील का तुझ्या तीक्ष्ण अंदाजांना?
वाती जाळत अंधाराची वाट पाहत
बसलेले तुझे मलूल पाय,
केवळ गडद शाईतील फसवे इंद्रिय
बधिर होण्याची शक्यता घोळवत
राहतील...
शक्यतो बेचव तपासकार्य चालूच ठेव
तुझ्यासाठी राखून ठेवलेला काथ्याकूट राहील तसाच
अन
बाकी जेमतेम विचकट हावभाव विरघळू देत
कणखर सालीच्या एकसुरी वृक्षांनी आक्रमिलेल्या सावलीत...
तू मात्र पुढे हो तसाच...
नकोसच संकोच करु त्या सावली भोवती
फेर धरण्याचा,
कारण व्याकरणाचे स्पष्ट नियम
तुलाही लागू होतील
सावलीतून बाहेर पडण्याचं धारिष्ट्य तर ठेव!