संमिलन हो भरले त्यांचे!

 तारेवरची कसरत नाही

संमेलन हो भरले त्यांचे

मोर्चा नाही चर्चेसाठी 

संमिलन हो भरले त्यांचे

तुटलेलेपण अनुभवलेल्या 

पिढ्या-पिढ्यांच्या  ऱ्हासाबद्दल 

टिपे गळणे ठरले त्यांचे

सगे-सोयरे बनून आपल्या

दुःखा बद्दल 

सुतक पाळणे ठरले त्यांचे

रहिवासाची स्थळे जयांनी 

लुबाडलेली त्यांच्यासाठी

 मौन पाळणे ठरले त्यांचे

खोपे, घरटे, ढोली मध्ये 

डाव मांडला

त्या झाडांची कत्तल आम्ही

निमूट पहिली

घरट्यासाठी जीव झिजविला 

ज्यांनी ज्यांनी

घरकुलावर बोलायचे 

ठरले त्यांचे

माणुसकीची घडी काहीशी

विस्कटलेली

कशी बसविली जाईल हेही

ठरले त्यांचे

अवशेषांवर चर्चासत्रे 

खूप रंगली

श्वासांसाठी बीज पेरणे 

ठरले त्यांचे

   ■ शिवनाथ अशोक तक्ते आश्वीकर

ही अविनाशी गाणी...

फुलांची डायरी केली  जराशी शायरी केली 

तुझे आयुष्य लिहिताना मनाची पायरी केली

●○●

आई कळते असे वाटते पण आई कळतेच कुठे?

मेंदूच्या पटलावर आता असेल का हो गाव तिचे

हजार जुळवू खिळे आपण छाप तरी उमटेल तिथे?

यातील सारे सारे घडते आई जेव्हा जाते 

रग लागते बेंबीला अन् नाळ ओढली जाते

ही अविनाशी गाणी ...,

●○●

काही रचना 'स्वरलतेच्या', आळवितो मी जेव्हा

आपसूक माझ्या डोळा येते, गंगौघाचे पाणी

उपकारांचे  नाही ओझे,  नक्षत्रांचे देणे

हिशोब नाही हा जुळणारा, ही अविनाशी गाणी

मी ओळींच्या नशिबी नाही,ओळी माझ्या नशिबी

रित्या कवींच्या समोर धरली, भरलेली फुलदाणी

अस्तित्वाची भिजकी माती उचलून घेतो हाती

पाठीमध्ये अधिकच झुकले इथले पाळीव प्राणी

टेकवतो मी माझा खांदा  अलगद 'डोली' खाली

मातृत्वाचे झरे आटती जेव्हा निजते लेणी

विस्तीर्ण नदीचा काठ रडावा अमृत कंठासाठी

आर्त स्वरांनी सरो लगोलग संध्याकाळ विराणी

●○●

 ■   शिवनाथ अशोक तक्ते आश्वीकर 

०७-०३-२०२२ ११:३३ रात्रौ