पाय!
जळतो आहे माथ्यावर सूर्य
कोपीष्ट मुद्रेनं
आणि तापलाय रस्ता,
ओघळू लागलंय डांबर
भयतालावर ...
स्थिर-स्थावर रस्ते आणि चौक मध्यावर
अशांत प्रहरी जनजीवन विस्कळीत पण
वाहतो आहे रस्ता आतून अदृश्य.
तरीही नजरेत न भरणारं,
अंतःकरण पिळवटू न शकणारं दृश्य
चालू लागलेत पूर्णपणे विकसित
न झालेले इवले-इवले पाय
संबंध आयुष्याचा कोळसा झालेल्या
भेगाळ पावलांच्या पाठोपाठ...
पाठमोऱ्या आकृत्यांचा एकसारखा
पाठलाग करणाऱ्या भयकंपग्रस्त सावल्या
जठराग्नी चेकाळून उठलाय आता
पण दशम्या तर केव्हाच झाल्या!
मग पाण्याचा एक एक घोट
शोधणाऱ्या बोथट नजरा
दार बंद, आतून कड्या आणि
मालिकांच्या शिर्षकगीतांचा धुमाकूळ!
पुन्हा नजर अनाठायी रस्त्यावर
एकेक पाऊल टाकत आपलं गाव
जवळ करणाऱ्या ओसाड माणुसकीच्या
प्रदेशांतून पायपीट करणाऱ्या महामार्गी
पाणावलेल्या नजरा आणि कोरड्या घशाला
समजावत आवंढा गिळणाऱ्या मार्गस्थ
हातावर पोट आणि पृथ्वी टिकवणाऱ्या
हाडा-मांसाच्या पिढ्या...!
शिवनाथ अशोक तक्ते आश्वीकर
२९/०३/२०२०
