विद्यापीठीय स्तरावरील परीक्षांचे पर्यवेक्षण (supervision) करत असताना आलेला अनुभव:
झालं असं की supervision करत होतो आणि हा विद्यापीठाचा पेपर (अत्यंत) सोपा काढल्याचं विद्यार्थ्यांच्या चेहऱ्यावरून समजत होतं. ठळकपणे दिसून येत होतं. त्यांच्या नजरा सारख्या वरती आणि याचकाच्या भूमिकेतून आस लावून ( खास करून मुली!) ट-का-म-का पघत व्हत्या. जणू कोणीतरी आपणास मदत करावी, काहीतरी सांगावं, वगैरे. यावर एक शेर सुचला, तो पुढील प्रमाणे:
ता. क. थोडी मदत करतो...
(चाल: ये आंखे देखकर हम सारी दुनिया भुल जाते है)
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
''''''’'''''''''''''''''''''’''''''''''''’'''''''''’"""""""”"""""""""""
इन्ही हसरत भरी नजरों से थोड़ा पढ़ भी लेती तो
जरा भी वक्त ना मिलता तुम्हें यू गिड़गिड़ाने को
''''''’'''''''''''''''''''''’''''''''''''’'''''''''’"""""""”"""""""""""
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:- शिवनाथ अशोक तक्ते आश्वीकर
No comments:
Post a Comment